Ο πρώτος τύπος θεσμοθετημένης μοναστηριακής βιβλιοθήκης δεν αποκλείεται να ήταν μία κόγχη σε εξωτερικό τοίχο κτίσματος της μονής, που έβλεπε όμως σε περίοπτη στοά, το αποκαλούμενο κοινά armarium commune ή commune armarium claustri. Η κόγχη αυτή (κοινή βιβλιοθήκη), στην οποία άλλοτε ενσωματωνόταν ξύλινη επένδυση που άλλοτε ασφάλιζε και άλλοτε όχι, ήταν κατασκευασμένη συχνότατα μεταξύ του Συ­νοδικού και της πύλης της εκ­κλησίας και περιείχε περισσότερα από ένα αντίγραφα λειτουργικών και άλλων σχε­τι­κών βιβλίων, που είχαν να κάνουν με το τυπικό της συγκεκριμένης κοινοβιακής κοινότητας. Τα βιβλία αυτά έμειναν στη μοναστηριακή παράδοση ως communes libri. Μία τέτοια βιβλιοθήκη, που διατηρείται σε άριστη κατάσταση ως σήμερα, μπορεί να δει κανείς στη μονή Fossa Nuova του τάγματος των Κιστερκια­νών, στην περιοχή της Κεντρικής Ιταλίας, καθώς οι κόγχες που είχαν κατασκευαστεί στον τοίχο που έβλεπε στη στοά του αββαείου La Garde-Dieu (ιδρύθηκε από τον Obazine γύρω στο 1150) κατεδαφίστηκαν μόλις το 1984. Κόγχες διαφόρων διαστάσεων για την ενσωμάτωση βιβλιοστασίων πρέπει να χρησιμοποιούνταν και παλαιότερα, πριν από τον 7ο αιώνα δηλαδή, όμως ούτε αρχαιο­λογικά ευρήματα ούτε γραπτές αναφορές διαθέτουμε που να το πιστοποιούν. Αντίθετα, η χρήση τέτοιων θηκών βιβλίων επιβεβαιώνεται από ευρήματα σε πολλά μοναστηριακά κέντρα της Αγγλίας από τον 12ο αιώνα, όπως στο Monk Bretton, στο αββαείο του Lilleshall και στη μονή των Πρεμοντρέ Drybourgh, γεγονός που μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι η εν λόγω κόγχη ασφαλιζόταν με δύο φύλλα, ενώ ένα οριζόντιο ράφι πολλαπλασίαζε τη χωρητικότητα (Αρχιτ., 232).