Ο πρώτος γνωστός και αξιομνημόνευτος βιβλιόφιλος (με τη σημερινή έννοια του όρου) κατά την κλασική εποχή φαίνεται ότι ήταν κάποιος Ευθύδημος, γιος του Διοκλή, τον οποίο αναφέρει ο Πλάτων (Συμπόσιον, 222 b). Μνημονεύεται επίσης από τον Ξενοφώντα (Απομνημονεύματα) ως συνομιλητής του Σωκράτη, ο οποίος έχει θησαυρίσει στη βιβλιοθήκη του πολλά συγγράμματα σοφών και συνεχίζει να συλλέγει, με σκοπό να αποκτήσει όσα περισσότερα μπορεί.

Φαίνεται ότι από την εποχή εκείνη ορισμένοι εύποροι νέοι υποκαθιστούσαν την αληθινή δίψα για γνώση με την απόκτηση βιβλίων, κάτι που στιγμάτιζε ο Σωκράτης, όντας άλλωστε ιδιαίτερα επιφυλακτικός απέναντι στον γραπτό λόγο, σε αντίθεση με τον προφορικό (Βιβλ. Ι, 84-86).