Ο Ερνάντο/ Φερνάντο Κολόμβος (Hernando/ Fernando Colón), γιος του διάσημου εξερευνητή Χριστόφορου Κολόμβου και της Μπεατρίς Ενρίκες, ήταν νομικός, χαρτογράφος και ερασιτέχνης ποιητής. Μετά τον θάνατο του πατέρα του (1506), κληρονόμησε τη μεγάλη περιουσία του, η οποία βεβαίως προερχόταν κυρίως από την ιδιοκτησία γης και σκλάβων στις Δυτικές Ινδίες.
Κατά καιρούς εξερευνητής και ο ίδιος, το 1509 ανέλαβε μία επίσημη αποστολή μαζί με τον ετεροθαλή αδελφό του Ντιέγκο με σκοπό την ίδρυση εκκλησιών και μοναστηριών στον Άγιο Δομίνικο, ενώ η φιλία του με τον Κάρολο τον Ε΄ τον οδήγησε να συνοδεύσει τον αυτοκράτορα σε τρία ταξίδια. Επιπλέον, υπάρχουν καταγραφές ταξιδιών του στη Ρώμη (1512–1513), την Ιταλία (1515–1516), τη Γερμανία, την Ιταλία και την Αγγλία (1520–1522), το Μονπελιέ και τη Λυών (1535), κ.ά.
Αφοσιωμένος βιβλιόφιλος και συγγραφέας, δεν παρέλειπε να επισκέπτεται σταθερά τα βιβλιοπωλεία στα διάφορα ταξίδια του, γεγονός που αποδεικνύεται με αποκτήματα όπως η σεβιλλιάνικη έκδοση του 1502 του La Celestina του Fernando de Rojas την οποία αγόρασε στη Ρώμη, η Cosmographie introductio του Waldseemüller (Στρασβούργο, 1509) στη Βενετία και ένα αντίτυπο του Ars moriendi στη Νυρεμβέργη.
Αποφάσισε να εγκατασταθεί στη Σεβίλλη, όπου οργάνωσε τη βιβλιοθήκη του και ίδρυσε ακόμα μία σχολή μαθηματικών και ναυσιπλοΐας. Συνέταξε ένα λεξικό λατινικών όρων, ένα γεωγραφικό λεξικό της Ισπανίας και μια πραγματεία περί αποικιοκρατίας στις Ινδίες.
Οι συλλογές του Ερνάντο Κολόμβου. Ένα μικρό μα ιδιαίτερα πολύτιμο μέρος της συλλογής του Ερνάντο προήλθε από τον πατέρα του και τον θείο του Βαρθολομαίο Κολόμβο: η Naturalis historia του Πλίνιου (Βενετία, 1489), το έργο Historia rerum ubique gestarum, το οποίο αποτελεί μία περιγραφή της Ασίας από τον πάπα Πίο τον II (Βενετία, 1477) και μία αφήγηση του Μάρκο Πόλο για την Ανατολή με σημειώσεις του Χριστόφορου Κολόμβου για τα πιθανά πλούτη που ήλπιζε να βρει στην αποστολή του (Γκούντα, 1484).
Γνωρίζουμε ότι ο Έρασμος του χάρισε το πιο πρόσφατο βιβλίο του, Anti barbarorum στo Louvain το 1522, ενώ τον Ιούνιο του 1522 στο Λονδίνο αγόρασε ένα αντίτυπο με σχόλια του Alexander of Hales στον Αριστοτέλη, από τον πρώτο Οξφορδιανό τυπογράφο, Theodoric Rood (έκδοση 1481).
Ενδιαφέρον παρουσίαζε και το El libro de las Profecias (1502), μία συλλογή χειρογράφων που συγκέντρωσε ο Κολόμβος με τη βοήθεια ενός Καρθούσιου μοναχού με αποσπάσματα από τη Βίβλο, τους Πατέρες και άλλες πηγές, τα οποία, θεωρούσε, προφήτευαν τις ανακαλύψεις του.
Στο σύνολο της η βιβλιοθήκη αριθμούσε πάνω από 15.000 τίτλους και στεγαζόταν στο σπίτι που έχτισε ο Ερνάντο στη Σεβίλλη το 1526, μέσα σε ένα πάρκο στις όχθες του Γουδαλκιβίρ. Τα βιβλία ήταν θεματικά ταξινομημένα
Η καινοτομία του Ερνάντο ως συλλέκτη έγκειται στο εξής: σε αντίθεση με τους συγχρόνους του Ιταλούς ουμανιστές, για εκείνον δεν παρουσίαζαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι πρώιμοι κώδικες, τα χειρόγραφα και τα κείμενα αρχαίων συγγραφέων, παρ' ότι ήταν κτήτορας ορισμένων από αυτά. Επιθυμία του Ερνάντο ήταν η συλλογή του να φανεί χρήσιμη στους ανθρώπους των γραμμάτων και γι’ αυτό την πρόσφερε στον Κάρολο τον Ε΄, με σκοπό να αποτελέσει μέρος της εθνικής βιβλιοθήκης· ο Κάρολος ο Ε΄ όμως την αρνήθηκε εξαιτίας της οικονομικής ευθύνης. Εκτός από το μέλλον της συλλογής, τον ιδρυτή της απασχολούσε και η ασφάλεια της.