Ο Φαύστος, γιος του υπάτου και δικτάτορα της Ρώμης Λεύκιου Κορνήλιου Σύλλα, κληρονόμησε το 78 π.Χ., μεταξύ άλλων, και τη βιβλιοθήκη του πατέρα του, που εμπεριείχε μεγάλο τμήμα με τα αυθεντικά χειρόγραφα του Αριστοτέλη. Η βιβλιοθήκη έπαψε έκτοτε να είναι «δανειστική» και όποιος επιθυμούσε να εργαστεί με το υλικό της, έπρεπε να επισκέπτεται την έπαυλη του Φαύστου. Το νέο καθεστώς κατέστησε τη βιβλιοθήκη του Φαύστου κέντρο της ρωμαϊκής διανόησης και εκεί είχε την ευκαιρία, για πρώτη ίσως φορά, να γνωρίσει τα διδακτικά έργα του Αριστοτέλη και ο Κικέρων.

Ο Φαύστος, που διετέλεσε συγκλητικός στη Ρώμη, είχε προβεί σε πολλές θανατικές εκτελέσεις με προγραφές. Διήγε φαύλο βίο και κατασπατάλησε την περιουσία του, με αποτέλεσμα πριν από το θάνατό του, το 46 π.Χ., ή λίγο μετά, να δημοπρατηθούν τα υπάρχοντά του μαζί και η βιβλιοθήκη του. Τα αυθεντικά χειρόγραφα του Αριστοτέλη πέρασαν, πιθανότατα, στην κατοχή του Τυραννίωνα (Βιβλ. Ι, 125-126).