Ο Γαληνός, που μαζί με τον Ιπποκράτη αντιπροσωπεύουν τους εξοχότερους γιατρούς της αρχαιότητας, αποτελεί και σημαντική πηγή αναφορικά με τη διακίνηση του βιβλίου και ιδιαίτερα την ψευδεπίγραφη δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του εμπλουτισμού της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.
Γεννήθηκε το 130 μ.Χ. και σπούδασε μαθηματικά και φιλοσοφία αρχικά και στη συνέχεια ιατρική. Δραστηριοποιήθηκε στη Ρώμη, κυρίως από το 161 μ.Χ., και έγινε διάσημος καθώς υπήρξε προσωπικός γιατρός της αυτοκρατορικής οικογένειας. Πέθανε περίπου το 200 μ.Χ. αφήνοντας πίσω του εκτενέστατο συγγραφικό έργο, ένα τμήμα του οποίου καταστράφηκε από πυρκαγιά ενόσω βρισκόταν εν ζωή (Γαληνός, De comp. med., 1, 1, 13, σ. 362 (Kuehn) · Βιβλιοθήκη, 112).
Φαίνεται ότι είχε σπουδαία βιβλιοθήκη, αν κρίνουμε από τους δύο Καταλόγους που συνέταξε με δικά του μόνο έργα: Περί των ιδίων βιβλίων και Περί της τάξεως των ιδίων βιβλίων. Οι κατάλογοι αυτοί περιελάμβαναν τους τίτλους 153 συγγραμμάτων τα οποία περιέχονταν σε 500 κυλίνδρους.
Ο Γαληνός, γεννημένος στην Πέργαμο, δηλαδή στην πόλη με την αντίπαλη βιβλιοθήκη, διηγείται ορισμένες χαρακτηριστικές ιστορίες που έφθασαν ως τις μέρες του: οι Πτολεμαίοι, στην προσπάθειά τους να συγκεντρώσουν, όχι μόνο μυριάδες κυλίνδρους, αλλά και αξιόπιστα αντίγραφα (πιθανότατα κάνει λόγο για τον Ευεργέτη Α΄ κυρίως), έφτασαν στο σημείο να πληρώσουν το υπέρογκο ποσό των 15 ταλάντων στους Αθηναίους, προκειμένου να δανειστούν τα αυθεντικά αντίγραφα των τριών μεγάλων τραγικών με σκοπό να τα αντιγράψουν. Προτίμησαν όμως να σφετεριστούν τα ιστορικά αυτά βιβλία επιστρέφοντας τα αντίγραφα. Ο Γαληνός κάνει λόγο για παραχαράκτες, οι οποίοι προκειμένου να πλουτίσουν πρόσφεραν ψευδεπίγραφους παπύρους, διασκευές και συμπληρώσεις δήθεν αρχαιότερων κειμένων ή και συγγράμματα εξ ολοκλήρου πλαστά (Περί φύσεως). Συχνά μάλιστα χρειαζόταν μεγάλη επιδεξιότητα, χρόνος και γνώση για να ξεχωρίσουν τα «κίβδηλα» αυτά βιβλία, καθώς το αυθεντικό και το πλαστό, όπως αναφέρουν ο Ολυμπιόδωρος, ο Ιωάννης ο Φιλόπονος και ο Ηλίας (ο νεοπλατωνικός), συνυφαίνονταν αριστοτεχνικά (Ολυμπιόδωρος, Προλ. · Φιλόπονος, Σχόλια · Ηλίας, Εις κατ.), όπως στην περίπτωση των ύστερων σχολιαστών του Αριστοτέλη. Ο Γαληνός μαρτυρεί επίσης ότι το Περί ανθρώπου φύσεως ήταν έργο του Πολύβου, (γαμπρού του Ιπποκράτη και μαθητή του) και όχι του ίδιου του Ιπποκράτη της ιατρικής τέχνης (Βιβλ. Ι, 196-197, 256).