Ο Μάρκος Τερέντιος Βάρρων (Μarcus Terentius Varro), o επονομαζόμενος Ρεατινός, λόγιος, ποιητής, πολιτικός και στρατιωτικός (116–27 π.Χ.), σπούδασε στη Ρώμη και την Αθήνα, αποσύρθηκε από την πολιτική σκηνή το 43 π.Χ. και πέρασε τις υπόλοιπες μέρες της ζωής του συντροφιά με τα βιβλία του. Θεωρείται ο πολυμαθέστερος άνδρας που ανέδειξε ποτέ η Ρώμη μιας και τα ενδιαφέροντά του κάλυπταν όλες τις περιοχές της γνώσης, εξαιρώντας βέβαια, όπως και σε κάθε άλλο Ρωμαίο, τη μαθηματική επιστήμη.

Στα 600 περίπου βιβλία που έγραψε, περιλαμβάνεται και η πραγματεία De bibliothecis· έργο που  συνέταξε κατά  επιθυμία του Ιούλιου Καίσαρα,  το οποίο χάθηκε και κανένα απόσπασμά του δεν περιλαμβάνεται σε έργο άλλου συγγραφέα, που να μαρτυρεί τουλάχιστον το περιεχόμενό του. Η πραγματεία αυτή συντάχθηκε για να καταστεί οδηγός για την οργάνωση της πρώτης δημόσιας βιβλιοθήκη της Ρώμης, όραμα του Καίσαρα το οποίο υλοποίησε μετά τον θάνατό του, ο Ασίνιος Πολλίων. Η σπουδαία βιβλιοθήκη που συγκρότησε ο Βάρρων, στην έπαυλή του στο Καζίνο (Casinum), καταστράφηκε ολοσχερώς και τα βιβλία του διασκορπίστηκαν (Γέλλιος, Noc., X, 17).

Κ.Σπ. Στάικος, Η Ιστορία της Βιβλιοθήκης στον Δυτικό Πολιτισμό, τόμ. ΙΙ, Αθήνα, Κότινος, 2005, σ. 64–68.