Ο Τίτος Πομπώνιος Αττικός (Τitus Pomponius Atticus) έζησε από το 109 ως το 32 π.Χ. και υπήρξε μία  εξέχουσα προσωπικότητα με απεριόριστες  γνώσεις της λατινικής και ελληνικής γλώσσας και λάτρης του αττικισμού (Wiseman, Pete). Το προσωνύμιο Αττικός οφείλεται τόσο στη μακρόχρονη παραμονή του στην Αθήνα όσο και στη γενναιόδωρη στάση του απέναντι στους Αθηναίους (Nepos, Att., 2, 4).

Ο Αττικός είχε οργανώσει ένα βιβλιογραφικό εργαστήρι στη Ρώμη, όπου απασχολούσε δούλους γραφείς, και ένα αντίστοιχο, αργότερα, στην Αθήνα, από όπου έστελνε βιβλία στον Κικέρωνα και σε άλλους Ρωμαίους βιβλιόφιλους. Φαίνεται επίσης ότι είχε οργανώσει συστηματικά τη διοχέτευση του βιβλίου, τουλάχιστον Ρωμαίων συγγραφέων, σε διάφορα πνευματικά κέντρα της αυτοκρατορίας. Από κάποια στιγμή και μετά, κέντρο της εκδοτικής του δραστηριότητας ήταν η έπαυλη που έκτισε στην περιοχή της Χαονίας (βόρεια Ήπειρος), την οποία και είχε μετατρέψει σε επίγειο παράδεισο και την ονόμασε Αμάλθεια (Αμάλθειον) (Κικέρων, Ad Att., I, 16). Η έπαυλη αυτή ήταν διακοσμημένη με έργα τέχνης και παλαιές ελληνικές επιγραφές.

Για τον Κικέρωνα, όπως προκύπτει και από το σώμα των επιστολών που αντάλλαξαν, υπήρξε όχι μόνο επιστήθιος φίλος αλλά και άριστος φιλολογικός σύμβουλος σε θέματα ύφους και ουσίας, εξασφαλίζοντάς του έτσι την επιδιωκόμενη εκδοτική αρτιότητα.

Κ.Σπ. Στάικος, Η Ιστορία της Βιβλιοθήκης στον Δυτικό Πολιτισμό, τόμ. ΙΙ, Αθήνα, Κότινος, 2005, σ. 77–101.