Ο Καλλίμαχος, αν και υπήρξε η ψυχή της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, δεν έγινε ποτέ προϊστάμενός της, έβαλε ωστόσο τη σφραγίδα του στην οργάνωση και ταξινόμησή της.

Γεννήθηκε στην Κυρήνη, λίγο πριν από το 300 π.Χ. και μολονότι καταγόταν από αρχοντική οικογενεία υποχρεώθηκε από νεαρή ακόμη ηλικία να παραδίδει μαθήματα στην Αλεξάνδρεια για να ζήσει. Έγινε στέλεχος της Βιβλιοθήκης με την υποστήριξη του Πτολεμαίου Β΄Φιλάδελφου και η δράση του εκεί κάλυψε μια περίοδο από το 280 ως το 245 π.Χ. Του ανατέθηκε το δύσκολο έργο της ταξινόμησης των χιλιάδων παπύρινων κυλίνδρων που είχαν συγκεντρωθεί και, αν συνυπολογίσουμε τους Πίνακες του, που τους συνθέτουν 120 βιβλία, και τα συγγράμματά του, που αριθμούν περισσότερα από 800, εύκολα κατανοούμε γιατί χαρακτηρίζεται ακαταπόνητος εργάτης του βιβλίου. Ο Καλλίμαχος είναι αυτός που χαρακτήρισε το μέγα βιβλίον ίσον τω μεγάλω κακώ, αναφερόμενος μάλλον στη δυσκολία ταξινόμησης συγγραμμάτων που εμπεριέχονταν σε μεγάλο αριθμό παπύρινων κυλίνδρων.

Οι Πίνακες των εν πάση παιδεία διαλαμψάντων και ων συνέγραψαν εν βιβλίοις (Πίνακες όλων εκείνων που διακρίθηκαν σε κάθε είδος λογοτεχνίας, καθώς και των συγγραμμάτων αυτών σε 120 βιβλία) του Καλλίμαχου συντάχθηκαν με σκοπό να τιθασευθεί το τεράστιο υλικό που είχε συγκεντρωθεί στη Βιβλιοθήκη και να οργανωθεί σε καθαρά βιβλιοθηκονομικό επίπεδο. Ο Καλλίμαχος έκανε μια πρώτη κατάταξη των βιβλίων σε ενότητες βασισμένες στις διαφορετικές περιοχές της λογοτεχνίας (ποίηση, ρητορική, ιστοριογραφία, δράμα κλπ.) (Schmidt, Pinak.). Στη συνέχεια, προχώρησε σε αλφαβητική ταξινόμηση κατά συγγραφέα, υποδιαιρώντας ταυτόχρονα θεματολογικά και αλφαβητικά το σύνολο των έργων τους. Επιπλέον, συνέταξε μια σύντομη βιογραφία κάθε συγγραφέα, την οποία προέταξε σε κάθε λήμμα του Καταλόγου του, για να αποφύγει τη σύγχυση που επικρατούσε γύρω από πολλά ονόματα, σημειώνοντας ταυτόχρονα και τον τόπο καταγωγής τους. Επειδή, μάλιστα, ο τίτλος των έργων δεν ήταν πάντοτε ευκρινής, παρέθεσε δίπλα και τις πρώτες λέξεις της αρχής κάθε κειμένου, ενίοτε δε, και τον αριθμό των στίχων κάθε συγγράμματος.

Οι τίτλοι των έργων αναγράφονταν σε πινακίδες συνδεδεμένες με το παπύρινο σώμα (οι λεγόμενοι σίλλυβοι, κατά τον Κικέρωνα), και οι αντιστοιχίες των τίτλων περνούσαν στους γενικούς Καταλόγους της Βιβλιοθήκης. Στους γενικούς αυτούς Καταλόγους, οι βιβλιοθηκάριοι συχνά πρόσθεταν στοιχεία αναφορικά με τα συγγράμματα, δηλαδή ένα είδος «κολοφώνα» (Βιβλ. Ι, 184-188).