Ο Νηλέας (4ος και 3ος π.Χ. αι.) γεννήθηκε στη Σκήψη (Τρωάδα) και έγινε διάσημος κατά την αρχαιότητα λόγω της σχέσης του με τον Αριστοτέλη και από το γεγονός ότι κληρονόμησε τη βιβλιοθήκη του Λυκείου με τα αυθεντικά συγγράμματα του Σταγειρίτη φιλοσόφου, του Θεόφραστου και πολλών άλλων. Ήταν συμμαθητής του Αριστοτέλη στην Ακαδημία του Πλάτωνα και τον ακολούθησε στην αυλή του Ερμεία, στην Άσσο. Στην Αθήνα ο Νηλέας επανήλθε μετά τον θάνατο του Αριστοτέλη, υπήρξε ευνοούμενος  του Δημήτριου Φαληρέα και ο Θεόφραστος με τη διαθήκη του κληροδότησε τα βιβλία της Σχολής και του ίδιου  στον Νηλέα: Τα δε βιβλία πάντα Νηλεί.

Έχοντας κληρονομήσει το βιβλιακό πλούτο της βιβλιοθήκης του Λυκείου, ο Νηλέας θεώρησε αυτονόητο ότι θα εκλεγόταν και σχολάρχης του. Ωστόσο μετά την κατάληψη των Αθηνών από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή (307 π.Χ.), και έχοντας απολέσει την εύνοια του Δημήτριου Φαληρέα, αποσύρθηκε χολωμένος στη γενέτειρά του, παίρνοντας μαζί του και τα βιβλία που του είχε κληροδοτήσει ο Θεόφραστος.

Κατά την εποχή της βασιλείας του Πτολεμαίου του Φιλάδελφου (283-247 π.Χ.), μαρτυρείται ότι πούλησε ή χάρισε στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας πρωτότυπα ή αντίγραφα ορισμένων από τα αυθεντικά χειρόγραφα του Αριστοτέλη που είχε στην κατοχή του.

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, ένα τμήμα της βιβλιοθήκης του Αριστοτέλη περιήλθε στην κατοχή των κληρονόμων του Νηλέα, οι οποίοι, όταν ο βασιλιάς της Περγάμου Ευμένης Β´άρχισε τη συγκρότηση της μεγάλης βιβλιοθήκης του, φοβούμενοι μήπως υποχρεωθούν να παραδώσουν τα βιβλία που είχαν στην κατοχή τους σε πράκτορες του Ευμένη, τα έκρυψαν σε μία σπηλιά. Προς τα τέλη του 2ου π.Χ. αιώνα ανασύρθηκαν και όσα δεν είχαν καταστραφεί από τη φυσική φθορά βγήκαν στην «αγορά», καταλήγοντας στη βιβλιοθήκη του Απελλικώνα (Βιβλ. I, 120-124).