Ο αυτοκράτορας Αδριανός γεννήθηκε το 76 μ.Χ. και πέθανε το 138 μ.Χ. Είχε συγγενικούς δεσμούς με τον προκάτοχό του Τραϊανό, ενώ έδειξε ασυνήθιστη επιμέλεια στις σπουδές του, με τάση προς τον εγκυκλοπαιδισμό, γεγονός που τον ώθησε σε μια ατελείωτη ταξιδιωτική περιήγηση έως τις πλέον απόμακρες επαρχίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Δίκαια ο Τερτυλλιανός τον αποκάλεσε curiositarum omnium explorator (ερευνητής όλων των αξιοπερίεργων). Σπούδασε με πάθος τα ελληνικά γράμματα, όπως χαρακτηριστικά φανερώνει το προσωνύμιο που του δόθηκε, Graeculus (Πετρόχειλος, Ρωμ., 23–35, 50–56), και δεν αποκλείεται η ευρύτητα πνεύματος που τον διέκρινε να διαμορφώθηκε μέσα από τη μελέτη των ελληνικών συγγραμμάτων. Αντίθετα από τις επικρατούσες θέσεις και απόψεις, έδειχνε να προτιμά τον Αντίμαχο από τον Όμηρο, τον Έννιο από τον Βιργίλιο και τον Κάτωνα από τον Κικέρωνα. Αν και περιβαλλόταν από φιλοσόφους και ανθρώπους των γραμμάτων, δεν προσχώρησε σε καμία συγκεκριμένη φιλοσοφική σχολή. Επιδεικνύοντας ωστόσο εκπληκτική ανεξαρτησία σκέψης, κινήθηκε με την ίδια ευκολία τόσο γύρω από τη φυσική φιλοσοφία όσο και τη μεταφυσική. Δεν έπαψε να συγγράφει και στο ποιητικό του ταλέντο οφείλουμε μια μεγάλη συλλογή έργων. Ο γραμματικός Σωσίπατρος Χαρίσιος είχε εντοπίσει τα βιβλία του στις βιβλιοθήκες της Ρώμης, προτού αυτές καταστραφούν από τους Γότθους, ενώ και ο Φώτιος είχε αναγνώσει κείμενά του στις βιβλιοθήκες της Κωνσταντινούπολης (Φώτιος, Βιβλ.).
Τέλος, μεγάλη αγάπη του Αδριανού ήταν και η αρχιτεκτονική, και υπήρξε εμπνευστής, μεταξύ άλλων, του ναού της Αρτέμιδος στη Ρώμη και βέβαια
του αρχιτεκτονικού αριστουργήματος του Πανθέου (Brown, Arch.). Η αρχιτεκτονική έκφραση δεν ήταν απλώς δημιουργική ανάγκη για τον Αδριανό, καθώς στην έπαυλή του στο Τίβολι θέλησε να συγκεντρώσει, μέσα σε ένα πολύπλοκο αρχιτεκτονικό συγκρότημα, όλα τα χαρακτηριστικά του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Στο πλαίσιο αυτής της αναζήτησης εντάσσεται και η πολύχρονη διαμάχη του με τον σπουδαίο αρχιτέκτονα Απολλόδωρο από τη Δαμασκό.
Κ.Σπ. Στάικος, Η Ιστορία της Βιβλιοθήκης στον Δυτικό Πολιτισμό, τόμ. IΙ, Αθήνα, Κότινος, 2005, σ. 242–243, 337.